Απολογισμός

Πάντα εκεί κοντά στην πανσέληνο με πιάνει κάτι. Μια μικρή, ίσως και λίγο γλυκιά, μελαγχολία. 

Εκείνες τις μέρες μου αρέσει να συζητάω με τον εαυτό μου. Κάθομαι στο μπαλκόνι, κοιτάζοντας το φεγγάρι, και μερικές φορές με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, και για συντροφιά μου το ράδιο. Βοηθάει στο να κάνεις τον απολογισμό σου. 

Θέλει θάρρος και πολύ χρόνο για να αναλογιστείς τι έχεις κάνει τόσο καιρό. Πολλές φορές μια τέτοια διαδικασία σε φέρνει αντιμέτωπο με τα λάθη και τους φόβους σου. Με τα "πρέπει" των άλλων και τα "θέλω" τα δικά σου. Μια βαθιά ενδοσκόπηση φέρνει πάντα στην επιφάνεια συναισθήματα που είχες καλά κρυμμένα για καιρό, ίσως και για χρόνια. Συμπεριφορές που ήταν λάθος και τις έχεις πια μετανιώσει και που όμως δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να επανορθώσεις και σε ακολουθούν παντού σαν τύψεις. Τύψεις με τις οποίες όμως κάποια στιγμή πρέπει να συμφιλιωθείς, αλλιώς θα σε τρώνε σαν το σαράκι και δε θα σε αφήσουν να επουλώσεις τις πληγές σου και να προχωρήσεις.

Μέσω ενός τέτοιου απολογισμού σου δίνεται η δυνατότητα να καταλάβεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις με τη ζωή σου. Να δεις τι αξίζεις, ποια είναι τα δυνατά σου χαρτιά και σε τι υστερείς. Να βρεις τη δύναμη να κάνεις το δικό σου άλμα και να κατευθύνεις τη ζωή σου ώστε να πάρουν τα πράγματα την τροπή που εσύ θέλεις. 

Δεν είναι να αφήνεις τίποτα στη μοίρα του. Αν κάτι το θες πολύ κυνήγησέ το. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να το έχεις και αν δεν τα καταφέρεις, θα ξέρεις τουλάχιστον πως το προσπάθησες. 

Τέτοιες στιγμές με βοηθούν να βρίσκω τον εαυτό μου. Να αποκτώ το θάρρος που χρειάζεται για να συνεχίσω και να οπλίζομαι με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Έτσι δίνω στον εαυτό μου την ώθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει να μάχεται, πιστεύοντας πως στο τέλος του τούνελ θα βρω το φως που θα με κάνει να χαμογελάσω και να πω πως "για αυτόν και μόνο το λόγο άξιζε όλο αυτό που πέρασα". Να είμαι υπερήφανη για εμένα, όπως θέλω να είναι και οι δικοί μου άνθρωποι. Να κοιτάω στα μάτια τους και να βλέπω να ξεχειλίζουν υπερηφάνια και αγάπη. Γιατί κακά τα ψέματα η γνώμη των πολύ δικών μας ανθρώπων είναι αυτή που μετράει περισσότερο και αυτή που θα μας πληγώσει σαν αγκάθι. Άλλωστε μια μοιρολατρική στάση απέναντι στη ζωή δε θα μας βοηθήσει να πάμε πουθενά.