Ο φοβος για το αυριο

Φοβάμαι το αύριο που θα έρθει. Αυτός ο φόβος είναι που μου δένει ορισμένες φορές τα χέρια και με καθηλώνει στην αδράνεια. Άλλες στιγμές βέβαια καταφέρνω να τον ξεπεράσω και να κάνω μικρά βήματα προς τα όνειρά μου. 

Όνειρα φτιαγμένα από χαρτί, ως άλλα χάρτινα αεροπλανάκια που μπορούν να ταξιδέψουν μακριά. Μέρος αυτών των ονείρων είσαι και εσύ. Πώς όμως να τολμήσω να σου πω τι νιώθω; Ο φόβος για το αύριο, ο φόβος για το μετά, είναι τόσο μεγάλος. Ο φόβος μη μείνω μόνη να προσπαθώ να παλέψω με τα θηρία. 

Υπάρχουν στιγμές που εύχομαι να μπορούσα να ξεπεράσω αυτές τις σκέψεις. Να τολμήσω να δω βαθιά μέσα μου και να παραδεχτώ αυτό που συμβαίνει. Αυτό που όλοι βλέπουν στα μάτια μου και εγώ προσπαθώ να το κρύψω. Να το κρύψω από τον ίδιο μου τον εαυτό, μα πάνω από όλα από εσένα. Χωρίς να γνωρίζω πώς θα αντιδρούσες αν τα άκουγες όλα αυτά. Χωρίς να ξέρω πώς νιώθεις εσύ. 

Και αν όλα αυτά είναι μέσα στο μυαλό μου; Και είναι άλλη μια πλευρά των φόβων μου για το αύριο; Αν η μόνη λύση για να ξεπεράσω τους φόβους μου είναι να τους αντιμετωπίσω και να σου ανοιχτώ; Αλλά όλα αυτά τα "αν" θα μπορέσω να τα αντέξω, μόνο στην περίπτωση που  τα πράγματα έχουν την έκβαση που ελπίζω μέσα μου. 

Γιατί τι θα γινόταν αν στο τέλος έμενα στο τίποτα; Πώς θα άντεχα να βρω τη δύναμη να συνεχίσω, πώς θα ήταν τα πράγματα; Δε θα άντεχα να σε χάσω από τη ζωή μου. Έστω και αυτό το ποσοστό "αποτυχίας", έστω και αυτή η σκέψη, είναι ικανή να μου φιμώσει το στόμα. Να με κάνει να κρατήσω όλες αυτές τις σκέψεις για εμένα, για να συνεχίσω να ζω αυτές τις στιγμές δίπλα σου, για να συνεχίσω να είμαι καλά. 

Ο φόβος του τίποτα είναι τόσο μεγάλος που έστω το κάτι μπορεί να σταθεί ικανό να το αντικαταστήσει. Και ο φόβος του αύριο να συνεχίζει. Μόνος σύμμαχός μου ο ίδιος μου ο εαυτός, οι σκέψεις μου και ο μονόλογος που κάνω. Και τα όνειρα. Τα όνειρα που έρχονται να θυμίσουν από το υποσυνείδητο τα πραγματικά μου θέλω. 

Καταλαβαίνω, μη φοβάσαι. Δε χρειάζεται να απολογείσαι για τις πράξεις σου. Ο μόνος που θα πρέπει να απολογηθεί είμαι εγώ, εγώ και ο φόβος μου για το αύριο. Ο φόβος που δε με αφήνει να ανοιχτώ και δε με αφήνει να ζήσω. Ο φόβος που δε με αφήνει να βάλω άτομα στη ζωή μου έτσι όπως θα ήθελα. Ο φόβος που με κρατάει δέσμια των σκέψεων μου. 

Ο φόβος για το αύριο που θα έρθει!