Παραμύθια

Σαν παιδιά καθόμασταν μπροστά από το τζάκι παρέα με τα αδέρφια και ξαδέρφια μας και ακούγαμε προσεκτικά τον παππού και την γιαγιά να λένε διάφορες ιστορίες ή να μας διαβάζουν παραμύθια. Άλλοι βέβαια ήταν συνηθισμένοι να ακούνε τα παραμύθια πριν πάνε για ύπνο. 

Τα παραμύθια ήταν πάντα ένα κομμάτι της ζωής μας. Κυρίως όμως ένα κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας. Ένα σύμβολο της παιδικότητας και της αθωότητάς μας. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που τα θέλουμε ακόμα στη ζωή μας. Είναι ένας τρόπος να γυρνάμε πάλι πίσω και να θυμόμαστε εκείνες τις στιγμές. Έτσι νιώθουμε πάλι ελεύθεροι να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε, χωρίς να χρειάζεται να ακούμε τα πρέπει και τα μη. Μπορούμε να ακολουθούμε τα θέλω μας και να μη σκεφτόμαστε τι συνέπειες θα έχουν οι πράξεις μας.
Ο καθένας μας βέβαια επιλέγει διαφορετικό παραμύθι το οποίο θα τον συντροφεύει. Μπορεί να πρωταγωνιστούν δράκοι, κακές μάγισσες, πρίγκιπες, βασίλεια, ζώα που μιλάνε κτλ., αλλά είναι το δικό μας μοναδικό παραμύθι. Το παραμύθι που μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς όταν το ακούμε, όταν το σκεφτόμαστε, όταν το ονειρευόμαστε. Εκεί που πραγματικά είμαστε ο εαυτός μας, χωρίς να χρειάζεται να προσποιούμαστε, χωρίς να λέμε ψέματα και χωρίς να κρυβόμαστε.
Ίσως και αυτός να είναι και ένας λόγος που αισθανόμαστε άνετα όταν ακούμε παραμύθια από τους γύρω μας. Αφήνουμε τον εαυτό μας να πιστέψει πως τα παραμύθια μπορούν να πραγματοποιηθούν και πως στο τέλος τα πάντα θα έχουν happy ending. Αφηνόμαστε χωρίς να προστατεύουμε το εγώ μας. Όπως και να έχει, είναι ωραίο να τα ακούς. Πάντα κρύβουν τα δικά τους ηθικά διδάγματα που θα μπορούσαν με το σωστό τρόπο να προσαρμοστούν στη δική μας πραγματικότητα και ζωή. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορεί η μαγεία τους να χαρίσει λίγη και στις δικές μας στιγμές ώστε να τις κάνει λίγο πιο ξεχωριστές.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε πως και εμείς μπορούμε να γράψουμε το δικό μας παραμύθι και να του δώσουμε τι δική μας χροιά και να το κάνουμε ένα και μοναδικό, όπως είμαστε και εμείς.